Έχετε σκεφτεί ποτέ πως μερικές φορές φαίνόμαστε χαζοί απο επιλογή?
Θα μου πείτε δεν γίνεται αυτό!
Πώς γίνεται να επιλέγει κάποιος να φαίνεται χαζός?
Και γιατί να το κάνει αυτό?
Κι όμως…
Είναι σαν να παίζεις αυτό το υπερβολικά κολλητικό παιχνιδάκι στο Mahjongg, το Clicks!
Πρέπει να κλικάρεις τουβάκια του ίδιου χρώματος/σχεδίου απο δυάδες και πάνω, μέχρι να μην μείνει κανένα!
Αυτό το παιχνιδάκι λοιπόν -ειδικά στην πιο δύσκολη μορφή του- είανι καθαρά παιχνίδι λογικής!
Παιχνίδι για έξυπνους που θα λέγανε κάποιοι!
Όμως έλα που φτάνει σε κάποιο σημείο που παίζεις έτσι μόνο για να παίξεις…
Ξέρεις πως θέλει μυαλό και σκέψη, απλά εσύ δεν είσαι διατεθημένος να το ζορίζεις εκείνη την στιγμή για τον χ ή ψ λόγο!
Στα παιχνίδια καλό είναι, δεν έχεις να χάσεις τίποτα -εκτός απο το χρόνο σου βέβαια,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα-
Τι γίνεται όμως όταν εμφανίζεται στην καθημερινότητα???
Έχουμε τόση ανάγκη να πιστέψουμε πως μπορούμε να κάνουμε/ζήσουμε κάτι ενώ βαθειά μέσα μας ξέρουμε πως εθελοτυφλούμε?
Κι άμα στο τέλος πληγωθούμε απο τις ίδιες μας τις σκέψεις?
Θυμάστε ,υποθέτω, τη φίλη μου τη Στέλλα…
Η Στέλλα λοιπόν ζεί σε ένα τέτοιο κόσμο…
Νοιώθει τόση πίεση απο παντού, που καταλήγει να πιστεύει πράγματα που ούτε η ίδια πιστεύει κάτα βάθος πως θα γίνουνε…
Είχαμε μια συζήτηση το Μάιο, την οποία κάνουμε κάθε χρόνο εδώ και 3 χρόνια, και είναι η εξής:
“Σκοπεύω να χάσω 15 κιλά μέχρι να μπεί ο Ιούλιος! Κανονικά θέλω 17-20 για να φτάσω στα όρια του αδύνατου,αλλά ας χάσω τα 15 πρώτα»
“Έλα βρέ, μπράβο, τι, θα πάς γυμναστήριο?»
“Μπα… δεν προλαβαίνω με τη σχολή/την δουλειά/τον (ταδε)… Βρήκα όμως μια δίαιτα (χημική/υγρών/της Beyonce/της θείας Κούλας κτλ)»
“Και θα ξεκινήσεις δίαιτα τέτοια εποχή? Χαρά στο κουράγιο σου, εγώ δεν θα μπορούσα χωρίς παγωτάκ, αν κι έχω να χάσω 2-3 κιλάκια κι εγώ!»
“Έλα μωρέ, δεν είναι δύσκολο, θα ξεκινήσουμε μαζί άμα θές, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να πίνεις υγρά/τρώς το τάδε/κτλ για 2 εβδομάδες!!!»
Δεν μπορώ να πώ πως δεν συμφωνώ με αυτά που θέλει να κάνει, ή δεν την υποστηρίζω, αλλά αφού ποτέ δεν το έχει πετύχει και ξέρουμε πως αν η δίαιτα ξεκινάει απο Δευτέρα και τελειώνει Δευτέρα (την ίδια) δεν μετράει και πολύ!!!
Γιατί λοιπόν να κάθεται να σκέφτεται πόσο ωραία θα έχει γίνει, και τι θα ψωνίσει με το καινούργιο της σώμα ενώ καταβάθπς ξέρει πως μπορεί να το πετύχει το επόμενο καλοκαίρι (άν ξεκινήσει το μάιο του προηγούμενου!)???
Γιατί λοιπόν να αναλωνόμαστε σε ψεύτικες ελπίδες…Σε όνειρα που ξέρουμε πως δεν θα πραγματοποιηθούνε την στιγμή που τα θέλουμε…?
Γιατί η ζωή δεν είναι τέλεια… Και δεν θα έχει πλάκα άμα γίνει…
Αυτό που αξίζει είναι η διαδρομή προς το δικό σου τέλειο…
Ακόμα κι άν δεν το φτάσεις όταν το θές, τουλάχιστον θα έχεις ξεκινήσει, θα έχεις μάθει, θα έχεις ζήσει!
Γι'αυτό μην γίνεσαι ένας τέλεια χαζός!!!
Μείνε ο εαυτός σου κι ας μην είσαι τέλειος!
xxx,Dora!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου